Torrance – Tjerri's Blog

USA road trip – Los Angeles – Pismo Beach …

Tijd om afscheid te nemen van ‘The City of Angels’. Ons vertrouwd nummer 16 (4 x 4 – heb je ‘em?) zou ons via de wereldberoemde kustweg Hwy 101 verder noordelijk leiden en afzetten aan het strand van Pismo Beach. Wereldberoemd zegt u? Yup! Eerst via Santa Monica en Malibu om dan tuffend door Ventura en Santa Barbara je te vergapen aan de villa’s van de, laten we zeggen, diegenen die ietsiepietsie meer verdienen dan het plebs. De highway en sommige huizen herken je uit verschillende films en met een beetje fantasie waan je jezelf de nieuwe James Dean cruisend doorheen dit decor. Of Norma Jeane Mortenson zo je wil.

Pismo Beach is een kalm stadje aan indrukwekkende kliffen met een fantastisch strand. Best pittig als je eerst een 50 meter naar beneden moet via uitgehouwen trappen maar eenmaal op het strand is dit al gauw vergeten. Wat een omgeving om in te vertoeven. Eindeloos uitstrekkend zandstrand, wilde golven, de zilte geur van de oceaan. Zucht … ’s Avonds nog effe genieten van een spectaculaire zonsondergang en dan uit eten. Bij de Mexicaan. Olé!

Alvorens het licht uitgaat bedenk ik dat het avontuur er bijna opzit. Het begint nu wel ècht te korten. Snik …

Bij het verlaten van ons stulpje in L.A.

Hwy 101 …

Genieten van de rit …

Weed daarentegen is dan weer geen probleem …

Wie zegt California zegt ook surfen …

Burning rubber …

Blik vanop ons balkonnetje

Het uitzicht!

Strandwandeling. Iemand?

Leuke optrekjes …

Mrs. L. mijmerend …

Epische strandwandelingen …

Het bruggetje? Licht uit, oogjes en dicht en California dreamin’

Droom zacht!

Tjerri

USA road trip – San Diego – Los Angeles (3) …

Wie L.A. zegt heeft het in een moeite door ook over Hollywood. We konden een uitje naar Hollywood Blvd. dus ook niet rechts, noch links laten liggen. Maar wat een sof! Het is er eerder een vuile boel en uiteraard een gigantische ‘tourist trap’. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat we gewaarschuwd waren. Maar mijn brein bleef maar doorgaan en emmeren van ‘dat moet ge gezien hebben!’. Nu ja, been there, done that, did not even bother to buy the T-shirt.

Aangezien de avond begon te vallen had ik het lumineuze idee om Mulholland Hwy op te rijden en naar de zonsondergang te gaan kijken aan het bekende Hollywood Sign. Ha! Zo’n 20.000 anderen hadden hetzelfde idee. Pittig detail, er is geen veilige plaats om rechtsomkeer te maken. We moesten dus door de zure appel bijten naar boven toe. Anderhalf uur file mijnheer. Eenmaal daar werden we door overijverige ambtenaren van de wet terug naar beneden gestuurd wegens geen parking voorhanden. Anderhalf uur file mevrouw. Licht geagiteerd heb ik dan maar de gps ingesteld op het adres van ons hotel. Om zo om 10 uur ’s nachts terug in de file te rijden op de autoweg. Meer dan een uur. Snik … L.A. zuigt als het op mobiliteit aan komt.

Dikke Bertha

Of was dit?

Zicht op de Santa Monica Pier

Shoppen in Santa Monica

Warm maar nog te doen …

Een Apple shop mocht niet ontbreken

Vrouwen en shoppen …

Muscle beach op de terugkeer

See ya!

Hollywood …

4 letters van ‘Ik Hou Van Je’

Hollywood Blvd.

A star is born …

In de verte Mulholland Drive

Voor de kleine pijntjes

Hollywood Blvd.

Ginder moesten we geraken

Zot zijn doet geen zeer

Bad Ass …

Het bruggetje? L.A. is druk. Héél druk en je hoort constant de sirenes van de politie …

C.U. Modder Fokkers!

Tjerri

USA road trip – San Diego – Los Angeles (2) …

Van de ene beach naar de andere want de ene bitch is de andere niet. Een beetje gangsta praat doet het altijd. Van Redondo Beach over Hermosa naar de meest iconische, en dan heb ik het over Muscle Beach, aka Santa Monica Beach. Weinig weten het maar de pier aan Santa Monica is eveneens het eindpunt van Route 66.

Over Muscle Beach en de pier van Santa Monica bestaan veel verhalen. Ik vermoed dat ze allemaal waar zijn. Van de joggende en skatende Californische schoonheden tot de ijzer pompende hulken op het strand. Ik viel zelfs voor een keer niet uit de toon met mijn ontbloot, afgetraind en gebronsd lichaam. Zoiets is wennen als je goedkeurende knikjes en knipoogjes gewend bent aan het strand. Aan de andere kant valt er dan weer een hoop stress van je af omdat je niet steeds moet omkijken als ze naar je fluiten …

Dat Santa Monica een zeer hoog m’as-tu-vu gehalte heeft, daar bestaat überhaupt geen twijfel over. Zien en gezien worden is het credo van de gemiddelde Santa Monica burger. En voor dat laatste woord staat er expliciet geen ‘ham’ voor. Nee mijnheer, mevrouw, Santa Monica staat voor gezond eten. En duur. Maar dat laat zich raden gezien de setting. Desalniettemin kan uw touroperator van dienst deze locatie 5 duimpjes omhoog geven. De 5 middenvingers omhoog gaf ik al met een gulle glimlach aan die ene klojo in het verkeer. Ja jij motherf@&$%r!

Klik voor één keer eerst onderstaande clip aan, draai het volume op 10 en bekijk dan de foto’s. Maximaal effect gegarandeerd!

Duidelijk …

Op weg naar de kermis

Pumping iron …

Highway for babes

Pretpark avant la lettre

Zalig uitje aan dè beach

Pretpark bovenop de oceaan

Onder jou de oceaan

Einde van Route 66

Ondubbelzinnig

Voor de kleine pijntjes

Bij de havenkapitein

Officieel einde van Route 66

De oude man en de zee

Insmeren maar

Einde carrière?

Terugblik

Breed staketsel

Duidelijk?

Da police

Da police revisited

De toegangspoort …

Het bruggetje? Met al die L.A. vrouwen …

Tsjauw!

Tjerri

USA road trip – San Diego – Los Angeles (1) …

Van ontbijten hebben ze verstand in San Diego. Toch in Pacific Beach. Nog effe uitwaaien op de Crystal Pier en dan de wagen in, op naar de stad van de engelen. Los Angeles voor de slomeriken onder ons. Dat L.A. groot is hoeft geen betoog. Maar dat het zo groot is, daar was ik niet op voorbereid. Het aanrijden bezorgde me klamme handjes ondanks de airco in de wagen. Eén groot kluwen van op- en afritten jagen liters adrenaline door je aderen. Je komt ogen tekort. Logistieke waanzin.

Na veilig te zijn aanbeland aan ons hotel in ‘da hood’ gingen we gelijk op zoek naar verkoeling aan de oceaan. Vanaf ons plekje in Torrance – La Terrazza, want in dat district logeerden we, in amper 10 minuutjes linea recta naar de kust met de wagen. Lekker de beachcomber uithangen aan Redondo Beach en Hermosa Beach, homeground van de groep ‘Pennywise’, een van mijn favoriete bands. Zalige plek om te vertoeven, compleet weg van de drukte van Los Angeles. ’s Avonds stukje gaan eten, beetje rondlummelen, wat moet een mens meer hebben? Als ik eerlijk ben: geld. De City of Angels is niet bepaald goedkoop te noemen.

Nog even over de Fuji. Het blijft worstelen en priegelen met de (te) kleine knopjes. Over de beeldkwaliteit ben ik best tevreden. De lens doet het ook niet slecht. De combinatie levert wel degelijk kwaliteit af en is best een aanwinst te noemen om op vakantie te gaan. De eindkwaliteit blijft natuurlijk achter als je gaat vergelijken met professionele dslr’s maar je rug is je op het eind van de dag dankbaar. Wat me het meest opvalt is de ‘stretch’ van het dynamisch bereik. Foto’s waarvan je denkt dat ze rijp zijn voor de virtuele vuilbak kan je mits wat handigheid en kennis nog redden in post processing.