De omgeving van Klabbeek ligt erbij als een getormenteerd landschap. Een uitgedroogde puist in een ooit mooi glooiend landschap. Daar waar de industrie bloeide en eens uitgebloeid de omgeving, gellitekend achterliet. Hier en daar een onderkomen gebouw achterlatend als stille, eenzame maar vooral trieste getuigen van een mooi verleden. Door de gebroken ruiten blik je naar de typische arbeiderswoningen die netjes werden ingeplant dicht bij de fabriek en de spoorlijn. De oude habitat van de toen gelukkige industriële loonslaven die nu de nazaten herbergen die het moeten hebben van herinneringen. Il fut un temp …
Het bruggetje ? Een zwaar kruis om te dragen. The lights are on, but everyone’s gone and it’s cruel …
Tsjauw !
Tjerri
Tjerri's Blog 
Het zullen zo wie zo geen plezante herinneringen geweest zijn. U zegt het zelf: ‘loonslaven’, maar eigenlijk kunt ge ‘loon’ best weglaten..
Diegenen die er woonden waren beter af dan de Vlaemsche dompelaars die met de ‘Train des Flamins’ werden aangevoerd om hun gezin voor de hongersnood te sparen. Dit verhaal is al lang tussen de plooien van de geschiedenis gevallen en de ‘echte Belgen’ waken angstvallig over het stoflaagje.